Różaniec jest najpiękniejszą i najcenniejszą z wszystkich modlitw do Pośredniczki wszelakich łask: to modlitwa, która najbardziej porusza serce Matki Boga. Odmawiajcie go codziennie.
Papież Pius X
Intencje modlitewne
Róża Kobiet
Za wstawiennictwem dzieci fatimskich św. Franciszka i św. Hiacynty módlmy się:
1. O liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.
2. O dar pobożności eucharystycznej dla wszystkich chrześcijan.
3. O zgodę w naszej Ojczyźnie i o pokój na całym świecie.
4. Za młodych przygotowujących się do sakramentu małżeństwa i wstępujących na nową drogę życia, aby wzrastali w miłości, wierności i wzajemnym szacunku.
5. Papieska intencja ewangelizacyjna: Módlmy się, aby emigranci, zmuszeni z powodu wojen lub głodu do pełnej zagrożeń i niebezpieczeństw ucieczki, znaleźli akceptację i nowe perspektywy życia w krajach, które ich przyjmują.
6. Za ludzi chorych, samotnych i potrzebujących naszej modlitwy o Bożą i ludzką opiekę dla nich.
Róża Mężczyzn
i święte powołania kapłańskie, zakonne oraz misyjne.
Wspólnota Różańcowa przy kościele św. Józefa ul. Zamoyskiego 2 zaprasza na spotkania kobiet w pierwsze soboty miesiąca:
godz.17 :00 sala nr 2 na plebani wymiana tajemnic i podanie intencji modlitewnej
godz.17:45 kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu – wspólna modlitwa różańcowa
godz.18:30 Msza Święta w kościele
Spotkania mężczyzn odbywają się w pierwsze niedziele miesiąca:
godz.7:30 msza św. w kościele po mszy św. spotkanie modlitewne w kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu
Odmawiając różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełnienia.
Św. Jan Paweł II
Różaniec otwiera nas na Boga, pomaga przezwyciężyć egoizm i wnosić pokój w serca, w rodziny, w społeczeństwo i w świat.
Papież Franciszek
Historia Stowarzyszenia Żywego Różańca
Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w roku 1826. „Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później «żywymi różami». Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec.
Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał ‚breve’ aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała:
„Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (…) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra”. Kilka lat później dodała: „Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata”.
Rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym «Różaniec Dziewicy Maryi» ogłosił Rok Różańca (okres od października 2002 do października 2003 roku). Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, «aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii». Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe róże składają się z 20 osób.
Obecnie Żywy Różaniec istnieje prawie w każdej parafii. Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostką autonomiczną, tzn. wspólnoty parafialne nie łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez ojca Szymona Niezgodę OP w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego.
Zadania i obowiązki członków Żywego Różańca
1.Codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego
2.Udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic
3.Uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła
4.Rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej
5.Odważne stawanie w obronie wiary
6.Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży (koła)
Przywileje członków Żywego Różańca
Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską ( Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia 25.10.1967) może dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:
1. W dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
2. Narodzenia Pana Jezusa (25 XII),
3. Ofiarowania Pańskiego (2 II),
4. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),
5. Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),
6. Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),
7. W święto Królowej Różańca świętego,
8. W święto Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).